 Patron kaplicy, św. Ignacy Loyola (kanonizowany w 1622 r.), początkowo był oficerem, później pustelnikiem, wreszcie w 1534 r. założycielem zakonu Jezuitów, których celem miała być ochrona autorytetu papieża. Z dawnego ołtarza kaplicy św. Ignacego Loyoli pozostała tylko dekoracja, nowy zaś ołtarz powstał w 1879 r. Zmiany te wprowadził śląski artysta Karl Buhl, który postawił na ołtarzu figury Świętych Jana i Macieja. Obraz św. Ignacego, w centralnej części ołtarza, namalował J. M. Brandeis w 1744 r. Nad obrazem, na tle okna, umieszczony jest krzyż, który w tym zacienionym, wysokim pomieszczeniu stwarza niezwykłą modlitewną atmosferę. Drugie okno, w którym znajduje się Pieta Michała Anioła, wychodzi wprost na ołtarz główny. W kaplicy znajduje się kilka obrazów. Na sklepieniu widzimy malowidło przedstawiające kapłana trzymającego po konsekracji Dziecię Jezus. Na innym obrazie św. Ignacy został wyobrażony przez artystę w zachwycie, na kolejnym zaś jawi się nam oświecony przez Pana Jezusa i Maryję przy pisaniu reguł i ćwiczeń duchowych. Na płótnie można zobaczyć też przekazanie tych pism papieżowi oraz egzorcyzm św. Ignacego. Twórcą obrazów na ścianie i na sklepieniu kaplicy jest Michał Rottmayer, autor wielu fresków znajdujących się w Kościele Uniwersyteckim, wspomniany we wcześniejszych artykułach poświęconych historii naszej świątyni. |